Aan alles komt een eind

23 juni 2017 - Halblech, Duitsland

Update
210617. Loopdag 49: Schongau – Wildsteig, 18 km
220617. Loopdag 50: Wildsteig – Halblech, 20 km

Loopdag 49
Doordat ik eerst per trein naar Schongau moest reizen begon ik pas om een uur of elf aan deze etappe en dat heb ik geweten. Bij temperaturen van dik boven de dertig graden is het amper verantwoord om 18 km te lopen met bepakking. Maar ja, wie a zegt ……
Maar het landschap in Oberbayern compenseerde de hitte in belangrijke mate. Wat een prachtige etappe. Er stond een passage van de Ammerschlucht op het programma, een door de rivier de Ammer uitgesleten diepe kloof in het landschap. In mijn routeboek wordt deze kloof beschreven als wild romantisch en een hoogtepunt van de Romantische Strasse. Het pad was erg smal en de hoogten (voor mij) soms huiveringwekkend. Gelukkig is het ook hier vrij lang droog geweest. Met regen had ik het niet aangedurfd. Eén keer weer boven, na een erg steile klim, werd ik beloond met het eerste Alpenpanorama. Schitterend. Ca. 100 kilometer met de trein en je waant je in een andere wereld. Een ander soort mensen, constant het gerinkel van koebellen en het ´Grüsst Gott´ is niet van de lucht. Maar alles goed en wel, de laatste kilometers waren haast niet te doen en toen ik in het Gasthof aankwam wachtte mij nog een zware teleurstelling. Men had uitgerekend deze dag Ruhetag, dus er werd niet gekookt. En de beide andere adressen in het dorp waren ´in Urlaub’. Gelukkig realiseerde de waard zich dat hij dit voor een wandelaar niet kon maken en hij zorgde eigenhandig voor soep en een rijke salade. Het ontbijt zou om halfacht worden geserveerd. Gegeven de ervaring van vandaag is dit veel te laat voor mij. Ik wil eigenlijk om zes uur ontbijten en voor half zeven op pad met een paar broodjes van het hotel. Om het goed te maken liet de waard zich snel vermurwen. Samen met drie, bijna oranjerood verbrande, maffe Engelse mannen, die een lokale rondwandeling maken die ook in Füssen zal eindigen, zat ik voor zessen aan het ontbijt. We vertrokken met een ‘Take care old chap. See you in Füssen´.
Als impressie een paar met de Iphone gemaakte foto’s die de werkelijkheid natuurlijk zwaar te kort doen.

Loopdag 50
Al om half zeven op pad. Het is heerlijk fris na een stevige onweersbui vannacht. Identieke ervaringen als gisteren, waarbij niet onvermeld mag blijven dat ik na anderhalf uur de Wieskirche passeerde (foto’s).
Een rococo kerk zomaar op een alm. Er schijnt hier een paar honderd jaar geleden een wonder te zijn geschied en dan is dit het resultaat. Veel horeca, een enorm parkeerterrein en de gebruikelijke prullaria winkels. De kerk wordt jaarlijks door één miljoen bedevaartgangers en toeristen bezocht. Toen ik langs de poort liep ging deze net open. Dus ik kon mooi even naar binnen. Verder was er niemand. Heel bijzonder.
Om een uur of tien stond de koperen ploert al weer enorm te branden en toen ik om een uur of twaalf arriveerde in Halblech wachtte weer een tegenvaller. Het geboekte hotel was noch drie kilometer verderop. Dus nog maar even verder. Ik vraag me af of ik met deze hitte de laatste twintig kilometer naar Füssen nog wel moet lopen. De weersverwachting voor morgen is bovendien onzeker. Of het is opnieuw bloedheet, of er komen zware onweersbuien. Tijdens het diner hoor ik dat vrienden morgen terugrijden van een bezoek aan hun dochter in Oostenrijk. Ze bieden aan mij af te komen halen en na ampele overweging besluit ik van dit aanbod gebruik te maken. Bovendien is het natuurlijk veel gezelliger dan zo’n lange treinreis alleen.

Naschrift
Ik ben weer thuis. Mijn vrienden hebben mij afgezet op het station in Maastricht omdat ze op doorreis waren naar Vlissingen. Om 19.25 uur stapte ik op de trein en ik was om 02.00 uur thuis. Als gevolg van blikseminslag in een bovenleiding nabij Boxtel, liep ik zo veel vertraging op dat ik om 00.30 strandde in Zwolle, waarop de NS er voor zorgde dat ik van Zwolle per taxi naar Leeuwarden werd vervoerd. Hulde aan de NS!
Toen ik in 2013 aan mijn voettocht begon schreef ik: ‘Je hebt een bestemming nodig, maar uiteindelijk is de reis mijn bestemming.  Ik koos voor Rome omdat ik het gevoel heb dat, bijvoorbeeld, de weg naar Santiago de Compostella nogal platgetreden aan het worden is’.
Ik heb ook de afgelopen ruim veertien dagen weer lang kunnen nadenken over mijn plan en ik ben tot de conclusie gekomen dat ik, na 50 loopdagen en ruim 1.400 kilometer, mijn bestemming heb bereikt. Aan mijn voettocht komt een eind in Halblech vlak bij Füssen aan de voet van de Alpen. Verwacht van mij geen filosofische beschouwingen over wat de reis mij heeft gebracht. Ik heb, ook nu weer, enorm genoten van de fysieke uitdaging die elke dag weer brengt. Soms gaat het gemakkelijk, soms moet je enorm afzien. Ik word wel eens getypeerd als een ‘loner’ en ik denk dat je wel een beetje dat type moet zijn om het vol te kunnen houden. Maar er zijn natuurlijk ook grenzen. Met name de laatste weken viel het mij zwaar de tijd te vullen van het moment van aankomst, vaak vroeg in de middag, tot bedtijd. Ik kom tot de conclusie dat ik er voor moet waken dat de uitdaging geen beproeving wordt.
Ik heb enorm van mijn reis genoten. Daarbij hebben de vele reacties van mijn trouwe volgers heel veel voor mij betekend. Ik ben stomverbaasd over de statistieken van mijn reisblog. In de afgelopen 14 dagen 350 bezoekers die 2.500 pagina’s raadpleegden en veel reacties stuurden, hetzij via het blog, hetzij via mail en app.

Enorm bedankt allemaal!

Foto’s

7 Reacties

  1. Lia:
    23 juni 2017
    Hoi Cees, dit heb je weer meegemaakt, en ervaringen rijker. Lekker slapen in je eigen bedje, met alles voorhanden wat je nodig hebt. Gelukkig is de temperatuur hier wat koeler, zodat je rustig een beetje kunt uitrusten van je soms wel zware tochten. Fijn dat je weer thuis bent, groeten aan Jeanet.
  2. Germain en muike:
    23 juni 2017
    Horen ook spoedig de verhalen nog eens.
    Hoop ik.
    Nogmaals welkom thuis. Gelukkig gezond en wel.
    Muike
  3. Thea:
    23 juni 2017
    Welkom Thuis. Geniet nog maar even na. De verhalen hoor ik, hoop ik, na mijn vakantie. Doe de groeten an Jeanet.
  4. Jan en Joke:
    24 juni 2017
    Hallo Cees, belangrijkst is het dat je weer gezond thuis bent. Het is een heel zware opgave om met tropische temperaturen te lopen en je hebt dan vaak totaal geen schaduw van bomen. Is dit de eerste keer dat je opgeeft? Dan is er nog hoop voor jou, ik heb het 3 maal opgegeven en uiteindelijk hebben we toch op het St. Pieter(s)plein gestaan. Ik had wel als voordeel dat mijn partner als klankbord fungeerde, dus dat was voor mij een pluspunt t.o.v. jou. Geniet van deze dagen weer thuis zijn en heb je wel eens contact gehad met "Pelgrimswegen naar Rome"? Is een aanrader.
    We blijven je volgen. Sterkte en hartelijke groet.
    Jan versloot
  5. Guus Ter Horst:
    24 juni 2017
    Hey Cees jongen ... geen gemaar. Wijs besluit en ik heb ook deze keer weer heel veel respect voor je besluit. Wie weet ga je wel weer es een etappe lopen en dan zie je dan wel weer waar je komt . Knap dat je besloot te stoppen terwijl er vast veel twijfels waren .

    Niet iets proberen vast te houden ,dus ook het mooiste niet , juist het mooiste niet.....
    Altijd met lege handen durven te staan ,dan jun je beter vangen als het nodig is .
    Uit : P.F. Thomése ,schaduwkind

    Tot gauw Cees
  6. Arno:
    24 juni 2017
    Hi Cees, gefeliciteerd met je topprestatie. Geen filosofische beschouwingen? Wat dacht je van 'maar uiteindelijk is de reis mijn bestemming'. Je zal je leven leven omdat je dood moet. Daar wordt je niet vrolijk van.
    Ik moet aan Joop Swieringa denken met het verschil tussen de 'reiziger' en de 'trekker'.
    Hang die wandelschoenen maar hoog in de boom en ga weer lekker met Jeanet als trekkers erop uit.
    Dank voor je open en kleurrijke verhalen.
    Groet, Arno
  7. Tiny:
    25 juni 2017
    Nou Cees, ik dacht vanuit Frankrijk even te bekijken hoever je gevorderd was met je reis. Je snapt dat het er niet van kwam om je elke dag te volgen.Maar je bent dus weer thuis. Ik denk een verstandig en wijs besluit. Ga maar even genieten van de goede dingen van het leven samen met Jeanet. Als we terug zijn uit Frankrijk bellen we. Groet en tot gauw? Tiny